Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα
και την κοινωνία τώρα
τηνε παίζω ένα παρά
βίβα, τα φαρμάκια που ‘ταν στίβα
ποτηράκι ποτηράκι
λες και κάνανε φτερά
βάνε, όσα έρθουν κι όσα πάνε
που θα βρούμε τέτοιο βράδυ
στη ζωή μας τη ρηχή
δώσε, το τραπέζι ξαναστρώσε
φέρε καθαρά ποτήρια
κι άντε φτου κι απ’ την αρχή
Ρώτα, το κορίτσι πρώτα πρώτα
τι γουστάρει να του παίξεις
μπουζουξή μου σεβνταλή
βάρα, την κρυφή σου την λαχτάρα
που ίσως να ‘ναι η αγάπη
το πιοτό ή το φιλί
ώπα, η καρδιά μου η σορόπα
σάμπως και θα σπάσει απόψε
και στα δέκα θα κοπεί
φτου σου, οι πενιές του μπουζουκιού σου
μου επήρανε τα ρέστα
και μ’ αφήσανε ταπί
Άλα, έχω στρώσει μια κεφάλα
και τα βλέπω όλα σαν μπέης
και τα νιώθω σαν Πασάς
άιντε, στα ποτήρια ξανά βάλτε
κι άιντε βίβα μου κι εμένα
κι άιντε βίβα σας κι εσάς
σβήνω, πω πω Θεέ μου τι θα γίνω
αγκαλιά μου το κορίτσι
και τριγύρω τα βιολιά
σπάσ’ τα, κι όλα ας γίνουνε ανάστα
και μπαρντόν αν μπουμπουνίσει
και καμία τουφεκιά
|
Άla, ánikse ki álli bukála
ke tin kinonía tóra
tine pezo éna pará
víva, ta farmákia pu ‘tan stíva
potiráki potiráki
les ke kánane fterá
váne, ósa érthun ki ósa páne
pu tha vrume tétio vrádi
sti zoí mas ti richí
dóse, to trapézi ksanastróse
fére kathará potíria
ki ánte ftu ki ap’ tin archí
Róta, to korítsi próta próta
ti gustári na tu peksis
buzuksí mu sevntalí
vára, tin krifí su tin lachtára
pu ísos na ‘ne i agápi
to piotó í to filí
ópa, i kardiá mu i sorópa
sábos ke tha spási apópse
ke sta déka tha kopi
ftu su, i peniés tu buzukiu su
mu epírane ta résta
ke m’ afísane tapí
Άla, écho strósi mia kefála
ke ta vlépo óla san béis
ke ta niótho san Pasás
áinte, sta potíria ksaná válte
ki áinte víva mu ki eména
ki áinte víva sas ki esás
svíno, po po Theé mu ti tha gino
agkaliá mu to korítsi
ke trigiro ta violiá
spás’ ta, ki óla as ginune anásta
ke barntón an bubunísi
ke kamía tufekiá
|