Μην έρχεσαι τις νύχτες
και μην παρακαλάς,
εσύ ’σαι απ’ τις αγάπες
που γίνονται μπελάς.
Μην κάνεις το σταυρό σου
και μην ορκίζεσαι,
τα φταίει το μυαλό σου
που βασανίζεσαι.
Άλα της όλο φωνάζεις
άλα της κι αναστενάζεις
άλα της όπα τα τέλια
άλα της και να τα τσιφτετέλια.
Λυπάμαι που λυπάσαι
μα ρέστα μη ζητάς,
εσύ χωρίς εμένα
καλύτερα περνάς.
Αν θέλεις κάθε βράδυ
και άλλη αγκαλιά,
εγώ θέλω παρτίδες
με ήσυχα παιδιά.
Άλα της όλο φωνάζεις
άλα της κι αναστενάζεις
άλα της όπα τα τέλια
άλα της και να τα τσιφτετέλια.
|
Min érchese tis níchtes
ke min parakalás,
esí ’se ap’ tis agápes
pu ginonte belás.
Min kánis to stavró su
ke min orkízese,
ta ftei to mialó su
pu vasanízese.
Άla tis ólo fonázis
ála tis ki anastenázis
ála tis ópa ta télia
ála tis ke na ta tsiftetélia.
Lipáme pu lipáse
ma résta mi zitás,
esí chorís eména
kalítera pernás.
An thélis káthe vrádi
ke álli agkaliá,
egó thélo partídes
me ísicha pediá.
Άla tis ólo fonázis
ála tis ki anastenázis
ála tis ópa ta télia
ála tis ke na ta tsiftetélia.
|