Φτάσαμε στην Αλεξάνδρας ξημερώματα
να γλιτώσεις τους αποχαιρετισμούς
γύρω βρώμικα καφέ με ξένα ονόματα
προσκαλούνε μέσα τους περαστικούς
μήπως θες κάτι να φας να σε κρατήσει
μουσική στ’ ακουστικά σου σιγανή
αποφεύγεις έτσι όποιον σου μιλήσει
σε ρωτάω κι ανεβάζεις τη φωνή
Και να κάνεις τη στιγμή συνηθισμένη
το αντίο, πάντα αντίο θα σημαίνει
Σ’ ένα χάρτη με στυλό τραβάς το δρόμο σου
και τσιγάρα στρίβεις για τη διαδρομή
ένας τρόπος να σκοτώσεις, λες, το χρόνο σου
ένας τρόπος να σκοτώσεις τη στιγμή
Και να γύριζες να δεις, τι θα `χε γίνει
αφού τίποτα δε διαρκεί στη μνήμη
Ένα τζιν μπουφάν φθαρμένο για το κρύο
κι ένας σάκος που σε λίγο θα εκραγεί
μ’ ένα σάλτο μπαίνεις μες στο λεωφορείο
δε μ’ αφήνεις τελευταία επιλογή…
Έφευγες από Αλεξάνδρας τα χαράματα
μ’ ένα αρχαίο πούλμαν μπλε πορτοκαλί
να μη δω το πρόσωπό σου μες στα κλάματα
με το χνώτο είχες θαμπώσει το γυαλί.
Και να σ’ έβλεπα να κλαις, τι θα `χε γίνει
αφού ο χρόνος τελικά όλα τα σβήνει
|
Ftásame stin Aleksándras ksimerómata
na glitósis tus apocheretismus
giro vrómika kafé me kséna onómata
proskalune mésa tus perastikus
mípos thes káti na fas na se kratísi
musikí st’ akustiká su siganí
apofevgis étsi ópion su milísi
se rotáo ki anevázis ti foní
Ke na kánis ti stigmí sinithisméni
to antío, pánta antío tha simeni
S’ éna chárti me stiló travás to drómo su
ke tsigára strívis gia ti diadromí
énas trópos na skotósis, les, to chróno su
énas trópos na skotósis ti stigmí
Ke na girizes na dis, ti tha `che gini
afu típota de diarki sti mními
Έna tzin bufán ftharméno gia to krío
ki énas sákos pu se lígo tha ekragi
m’ éna sálto benis mes sto leoforio
de m’ afínis teleftea epilogí…
Έfevges apó Aleksándras ta charámata
m’ éna archeo pulman ble portokalí
na mi do to prósopó su mes sta klámata
me to chnóto iches thabósi to gialí.
Ke na s’ évlepa na kles, ti tha `che gini
afu o chrónos teliká óla ta svíni
|