Αλητάκι με φωνάζουν
Αλητάκι είμ’ εγώ
Και στου ψεύτικου του κόσμου
μες στους δρόμους περπατώ
Έτσι πάντα μου αρέσει
Να γυρνώ μες στη ζωή
Ν’ αγαπώ και να μεθάω
Κι ας δουλεύω το πρωί
Έτσι θέλω να γλεντήσω αυτή την ψεύτικη ζωή
Τι σου φταίω το καημένο αν ζω αλανιάρικα
Μου αρέσουνε τ’ αστέρια
Μη μου λες για φυλακή
Και τα πλούτη στα χαρίζω
Για να ζήσω σαν πουλί
Μες στους δρόμους έχω μάθει
τι είναι λάθος και σωστό
Κι έμαθα για την αγάπη
είναι πρώτο γιατρικό
Έτσι θέλω να γλεντήσω αυτή την ψεύτικη ζωή
Τι σου φταίω το καημένο αν ζω αλανιάρικα
|
Alitáki me fonázun
Alitáki im’ egó
Ke stu pseftiku tu kósmu
mes stus drómus perpató
Έtsi pánta mu arési
Na girnó mes sti zoí
N’ agapó ke na metháo
Ki as dulevo to pri
Έtsi thélo na glentíso aftí tin pseftiki zoí
Ti su fteo to kaiméno an zo alaniárika
Mu arésune t’ astéria
Mi mu les gia filakí
Ke ta pluti sta charízo
Gia na zíso san pulí
Mes stus drómus écho máthi
ti ine láthos ke sostó
Ki ématha gia tin agápi
ine próto giatrikó
Έtsi thélo na glentíso aftí tin pseftiki zoí
Ti su fteo to kaiméno an zo alaniárika
|