Μου το ‘χε πει η μάνα μου πριν φύγω απ’ το χωριό
να μη μπλέξω με παρέες και καταστραφώ,
να μη μπλέξω μ’ αδερφές και με ναρκωτικά,
άσε μας μάνα, άσε μας, τα ξέρω όλα αυτά.
Μου το ‘χε πει ο γέρος μου να βγάλω το χαλκά
από τ’ αυτί τ’ αριστερό, αυτό δεν είν’ μαγκιά,
το ξέρω πως σκιαζότανε μπας κι ήμουνα “κρυφή”,
ωχ!, τι θα πούνε στο χωριό, ντροπή, ντροπή, ντροπή.
Μα εγώ έχω αλήτισσα ψυχή, μανούλα μου,
έχω αλήτισσα ψυχή,
κι όλο πετάει σαν το πουλί, καρδούλα μου,
ό, τι κι αν λες δεν ωφελεί.
Με δυο φράγκα μες στην τσέπη, μια βαλίτσα με δυο ρούχα
κι ένα γράμμα για αντίο σ’ όλες τις αγάπες που `χα,
μεγάλες μου αγάπες, πάντα υπάρχει πιο μεγάλη,
σαν την Αθήνα, μάνα, δεν υπάρχει καμιά άλλη.
Τ’ αυτιά μου σφραγισμένα αρνητικά, με βουλοκέρι,
κι η γροθιά μου έτοιμη να πέσει πάνω στο μαχαίρι,
μάνα, μη φοβάσαι, δε μασάω με κανένα,
τα όνειρά μου, μάνα, είναι Σαββατογεννημένα.
Μέσα, μέσα στο μυαλό μου,
κάνω σχέδια σαν κι εσένα μοναχά για το καλό μου,
θα γράφω τ’ όνομά μου μοναχά με κεφαλαία
και θα συχνάζω κάτω απ’ το φως του προβολέα.
Γι’ αυτό σου λέω, μάνα μη φοβάσαι, δε χαλάω,
με μια παλιοκιθάρα, δυο τραγούδια τραγουδάω,
κι αν βρεις κα’ να μαλάκα και σου πει κάτι κακό,
μάνα, κλείσε τ’ αυτιά σου και ν’ ακούς τι λέω εγώ.
Μα εγώ έχω αλήτισσα ψυχή, μανούλα μου,
έχω αλήτισσα ψυχή,
κι όλο πετάει σαν το πουλί, καρδούλα μου,
ό, τι κι αν λες δεν ωφελεί.
Μα εγώ έχω αλήτισσα ψυχή….
Μα εγώ έχω αλήτισσα ψυχή, μανούλα μου,
έχω αλήτισσα ψυχή,
κι όλο πετάει σαν το πουλί, καρδούλα μου,
ό, τι κι αν λες δεν ωφελεί.
|
Mu to ‘che pi i mána mu prin fígo ap’ to chorió
na mi blékso me parées ke katastrafó,
na mi blékso m’ aderfés ke me narkotiká,
áse mas mána, áse mas, ta kséro óla aftá.
Mu to ‘che pi o géros mu na vgálo to chalká
apó t’ aftí t’ aristeró, aftó den in’ magkiá,
to kséro pos skiazótane bas ki ímuna “krifí”,
och!, ti tha pune sto chorió, ntropí, ntropí, ntropí.
Ma egó écho alítissa psichí, manula mu,
écho alítissa psichí,
ki ólo petái san to pulí, kardula mu,
ó, ti ki an les den ofeli.
Me dio frágka mes stin tsépi, mia valítsa me dio rucha
ki éna grámma gia antío s’ óles tis agápes pu `cha,
megáles mu agápes, pánta ipárchi pio megáli,
san tin Athína, mána, den ipárchi kamiá álli.
T’ aftiá mu sfragisména arnitiká, me vulokéri,
ki i grothiá mu étimi na pési páno sto macheri,
mána, mi fováse, de masáo me kanéna,
ta ónirá mu, mána, ine Savvatogenniména.
Mésa, mésa sto mialó mu,
káno schédia san ki eséna monachá gia to kaló mu,
tha gráfo t’ ónomá mu monachá me kefalea
ke tha sichnázo káto ap’ to fos tu provoléa.
Gi’ aftó su léo, mána mi fováse, de chaláo,
me mia paliokithára, dio tragudia tragudáo,
ki an vris ka’ na maláka ke su pi káti kakó,
mána, klise t’ aftiá su ke n’ akus ti léo egó.
Ma egó écho alítissa psichí, manula mu,
écho alítissa psichí,
ki ólo petái san to pulí, kardula mu,
ó, ti ki an les den ofeli.
Ma egó écho alítissa psichí….
Ma egó écho alítissa psichí, manula mu,
écho alítissa psichí,
ki ólo petái san to pulí, kardula mu,
ó, ti ki an les den ofeli.
|