Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων,
με το ζόρι στριμωγμένη,
απ’ το γέρο της δαρμένη,
από μπάτσους καρφωμένη
για σωρεία εγκλημάτων.
Η Αλίκη φωτισμένη
φέρνει ίχνη εγκαυμάτων,
η Αλίκη αποκλεισμένη
του παραμυθιού η Αλίκη,
σ’ ένα άσυλο ανιάτων.
Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων,
με μια φλέβα βαρεμένη
σε μια ζάλη πλακωμένη,
απ’ τα λόγια χτυπημένη
των δικών της συνθημάτων.
Η Αλίκη ερεθισμένη
είναι μηχανή θανάτων,
η Αλίκη αποκλεισμένη
του παραμυθιού η Αλίκη
σ’ ένα άσυλο ανιάτων.
|
I Alíki sti chóra ton thafmáton,
me to zóri strimogméni,
ap’ to géro tis darméni,
apó bátsus karfoméni
gia soria egklimáton.
I Alíki fotisméni
férni íchni egkafmáton,
i Alíki apoklisméni
tu paramithiu i Alíki,
s’ éna ásilo aniáton.
I Alíki sti chóra ton thafmáton,
me mia fléva vareméni
se mia záli plakoméni,
ap’ ta lógia chtipiméni
ton dikón tis sinthimáton.
I Alíki erethisméni
ine michaní thanáton,
i Alíki apoklisméni
tu paramithiu i Alíki
s’ éna ásilo aniáton.
|