Οι φίλοι μου γυρίζουνε
Στα ίδια και στα ίδια
Και εγώ άλλα περίμενα
Μα ξέμεινα εδώ
Μα άλλο είναι στα είκοσι
Και άλλο στα τριάντα
Τότε όλα τα ήξερα
Μα τώρα τι να πω
Μα είναι η ζωή που κάνει
Τη βρομώ δουλειά της
Είναι το κορμί μου
που λιώνει μακριά της
είναι η αλήθεια
που μοιάζει με ψέμα
είναι τόσα όνειρα
που πήγανε χαμένα
Να αντέχεις είναι τέχνη δύσκολη
δύσκολη και σπουδαία
ήθελα δεν ήθελα την έμαθα καλά
μα εκείνο που δεν έμαθα
είναι πως τα βγάζεις πέρα
όταν ο εαυτός σου σε ρωτάει ψυχρά
Γιατί δεν κάνεις αυτό που γουστάρεις
γιατί παίρνεις τι λένε οι άλλοι τις μετρητοίς
γιατί δεν τολμάς, γιατί δεν ρισκάρεις
περνάει από δίπλα σου και φεύγει η ζωή
|
I fíli mu girízune
Sta ídia ke sta ídia
Ke egó álla perímena
Ma ksémina edó
Ma állo ine sta ikosi
Ke állo sta triánta
Tóte óla ta íksera
Ma tóra ti na po
Ma ine i zoí pu káni
Ti vromó duliá tis
Ine to kormí mu
pu lióni makriá tis
ine i alíthia
pu miázi me pséma
ine tósa ónira
pu pígane chaména
Na antéchis ine téchni dískoli
dískoli ke spudea
íthela den íthela tin ématha kalá
ma ekino pu den ématha
ine pos ta vgázis péra
ótan o eaftós su se rotái psichrá
Giatí den kánis aftó pu gustáris
giatí pernis ti léne i álli tis metritis
giatí den tolmás, giatí den riskáris
pernái apó dípla su ke fevgi i zoí
|