|
Άλλαξες
δεν είσαι πια τέλος και αρχή
δεν είσαι πια το πάθος και η ενοχή
δεν είσαι πια αυτή η φωτιά
που ζητάει να με κάψει
Άλλαξες
κι όλα μοιάζουν μ’ όνειρο θαμπό
κι εγώ που ακόμα σ’ αγαπώ
όσο καιρό θα σ’ αγαπώ
θα `μαι μια πόρτα ανοιχτή
που θα χτυπάει στον αγέρα
Και τις νυχτιές σαν φυσάει βοριάς
ποιας παρηγοριάς φως μπορώ να ξαναδώ
τώρα που δεν είσαι όπως παλιά…
Και στη ζωή φυσάει βοριάς.
|
Άllakses
den ise pia télos ke archí
den ise pia to páthos ke i enochí
den ise pia aftí i fotiá
pu zitái na me kápsi
Άllakses
ki óla miázun m’ óniro thabó
ki egó pu akóma s’ agapó
óso keró tha s’ agapó
tha `me mia pórta anichtí
pu tha chtipái ston agéra
Ke tis nichtiés san fisái voriás
pias parigoriás fos boró na ksanadó
tóra pu den ise ópos paliá…
Ke sti zoí fisái voriás.
|
