|
Άλλη μια νύχτα γεμάτη ερημιά,
παράθυρα κλεισμένα στην ελπίδα.
Κι εσύ, αγάπη, δεν ήσουν πουθενά
κι ο θάνατος αργός που δε σε είδα.
Γιατί να μην μπορώ, γιατί να μην μπορώ
να ζήσω μια στιγμή χωρίς εσένα;
Γιατί να μη μπορώ σε δρόμους ν’ ανοιχτώ
και φεύγουνε τα χρόνια ένα ένα στη μοναξιά;
Άλλη μια νύχτα γεμάτη ερημιά.
Άλλη μια νύχτα κι εγώ μες στη σιωπή,
σε σένα το μυαλό μου να γυρνάει.
Κι εσύ, αγάπη, δεν ήρθες μια στιγμή
κι ο δείχτης της ζωής μου σταματάει.
|
Άlli mia níchta gemáti erimiá,
paráthira klisména stin elpída.
Ki esí, agápi, den ísun puthená
ki o thánatos argós pu de se ida.
Giatí na min boró, giatí na min boró
na zíso mia stigmí chorís eséna;
Giatí na mi boró se drómus n’ anichtó
ke fevgune ta chrónia éna éna sti monaksiá;
Άlli mia níchta gemáti erimiá.
Άlli mia níchta ki egó mes sti siopí,
se séna to mialó mu na girnái.
Ki esí, agápi, den írthes mia stigmí
ki o dichtis tis zoís mu stamatái.
|
