Άλλοι τα σπάνε απ’ το βράδυ ως το πρωί
και άλλοι άτυχοι πληρώνουν τα σπασμένα
Σ’ άλλους χαρίζει λίγα κρίνα η ζωή
κι’ εμείς ποτίζουμε λουλούδια μαραμένα
Αυτό το δράμα πως το λες εσύ ζωή
αυτή τη πίκρα πως τη λες εσύ αγάπη
Όλη τη νύχτα να σου λένε το πρωί
και να μη βλέπουνε στα μάτια σου το δάκρυ
Άλλοι γεννιούνται σε σεντόνια ακριβά
κι’ άλλοι πεθαίνουνε στο κρύο δίχως ρούχα
Λες κι είν’ οι άνθρωποι οικόπεδα μικρά
άλλα φτηνά κι άλλα πολύ προνομιούχα
|
Άlli ta spáne ap’ to vrádi os to pri
ke álli átichi plirónun ta spasména
S’ állus charízi líga krína i zoí
ki’ emis potízume luludia maraména
Aftó to dráma pos to les esí zoí
aftí ti píkra pos ti les esí agápi
Όli ti níchta na su léne to pri
ke na mi vlépune sta mátia su to dákri
Άlli genniunte se sentónia akrivá
ki’ álli pethenune sto krío díchos rucha
Les ki in’ i ánthropi ikópeda mikrá
álla ftiná ki álla polí pronomiucha
|