Χθες το βράδυ τα φτερά σου
μου ‘πανε πως τ’ άπλωσες
και σε άλλο παραμύθι
δίχως τύψεις ξάπλωσες.
Είδες, είδες,
τώρα πρέπει να σε δένω μ’ αλυσίδες.
Είδες, είδες,
αλλιώς τα λες, αλλιώς μετράς
κι αλλιώς την είδες.
Κάτι που ‘ναι δεδομένο,
κάτι που ‘ναι φανερό
προσπαθείς να τ’ αναιρέσεις
και με βγάζεις και τρελό.
Είδες, είδες,
τώρα πρέπει να σε δένω μ’ αλυσίδες
Είδες, είδες,
αλλιώς τα λες, αλλιώς μετράς
κι αλλιώς την είδες.
|
Chthes to vrádi ta fterá su
mu ‘pane pos t’ áploses
ke se állo paramíthi
díchos típsis ksáploses.
Ides, ides,
tóra prépi na se déno m’ alisídes.
Ides, ides,
alliós ta les, alliós metrás
ki alliós tin ides.
Káti pu ‘ne dedoméno,
káti pu ‘ne faneró
prospathis na t’ anerésis
ke me vgázis ke treló.
Ides, ides,
tóra prépi na se déno m’ alisídes
Ides, ides,
alliós ta les, alliós metrás
ki alliós tin ides.
|