Βράδυ βροχερό και δίχως άστρα
μάρανε η θλίψη την καρδιά
έλα μες στ’ αμάξι ξελογιάστρα
πάμ’ οι δυο μας κάπου μακριά
Οι ψιχάλες θα χτυπούν στο τζάμι
τ’ άλογα θα στρίψουνε λοξά
πάλι ο πόθος θα μας αποκάμει
και θα πούμε αργά στον αμαξά
Αμαξά τράβα μπρος μες στη μπόρα
δεν με νοιάζει κι αν πέφτει βροχή
η καρδιά μας μεθά τέτοια ώρα
που για τρέλες διψά η ψυχή
Αμαξά μην κρατάς χαλινάρι
ασ’ τ’ αμάξι να τραβά σιγαλά
για τα όνειρα ο νους θα σαλπάρει
καθώς πέταλ’ ακούς απαλά
|
Orádi vrocheró ke díchos ástra
márane i thlípsi tin kardiá
éla mes st’ amáksi kselogiástra
pám’ i dio mas kápu makriá
I psicháles tha chtipun sto tzámi
t’ áloga tha strípsune loksá
páli o póthos tha mas apokámi
ke tha pume argá ston amaksá
Amaksá tráva bros mes sti bóra
den me niázi ki an péfti vrochí
i kardiá mas methá tétia óra
pu gia tréles dipsá i psichí
Amaksá min kratás chalinári
as’ t’ amáksi na travá sigalá
gia ta ónira o nus tha salpári
kathós pétal’ akus apalá
|