|
Των μοναχών ο αμανές
σαν την ηχώ στο αχανές
στόρια κλειστά λοξές ματιές
κι αυτοί περνούν εφτά φωτιές
Ένα ποτήρι κι άλλα δυο
ζωές κι αγάπες ρημαδιό
μπατάρουνε τα λόγια τους
και σπάνε τα ρολόγια τους
Είν’ τα τραγούδια μας λειψά
βλέπει ποτάμια όποιος διψά
τούτη η νύχτα είναι για όλους
αρχαγγέλους και διαβόλους
τούτη η νύχτα είναι για όλους
αρχαγγέλους και διαβόλους
Γεια και χαρά μας βρε ντουνιά
για μας ο μήνας πάντα εννιά
οι ρόλοι μοιραστήκανε
και τα θεριά πιαστήκανε
Δεν είν’ ο κόσμος φυλακή
μια ζωγραφιά είναι ζωντανή
κι η πιο μεγάλη ώρα μας
είναι στην κατηφόρα μας
Είν’ τα τραγούδια μας λειψά
βλέπει ποτάμια όποιος διψά
τούτη η νύχτα είναι για όλους
αρχαγγέλους και διαβόλους
τούτη η νύχτα είναι για όλους
αρχαγγέλους και διαβόλους
|
Ton monachón o amanés
san tin ichó sto achanés
stória klistá loksés matiés
ki afti pernun eftá fotiés
Έna potíri ki álla dio
zoés ki agápes rimadió
batárune ta lógia tus
ke spáne ta rológia tus
In’ ta tragudia mas lipsá
vlépi potámia ópios dipsá
tuti i níchta ine gia ólus
archangélus ke diavólus
tuti i níchta ine gia ólus
archangélus ke diavólus
Gia ke chará mas vre ntuniá
gia mas o mínas pánta enniá
i róli mirastíkane
ke ta theriá piastíkane
Den in’ o kósmos filakí
mia zografiá ine zontaní
ki i pio megáli óra mas
ine stin katifóra mas
In’ ta tragudia mas lipsá
vlépi potámia ópios dipsá
tuti i níchta ine gia ólus
archangélus ke diavólus
tuti i níchta ine gia ólus
archangélus ke diavólus
|
