Φτάνει πια η σιωπή σου
την ζωή μας θυμήσου
Ποια πληγή ανοιχτή σου
δεν την έκλεισα εγώ
Έχω μια υποψία
Που ζυγώνει σαν μπόρα
Θέλω απάντηση τώρα
απ’ το άγχος να βγω
Αν δεν είσαι αυτή που είσαι
πως στ’ αλήθεια μ’ αγαπούσες
Μια ζωή να προσποιείσαι
Πως μπορούσες;
Πως μπορούσες;
Αν δεν είσαι αυτή που είσαι
Η αγάπη μου που πήγε
Μες στα όνειρά μου ζήσε
κι από την ζωή μου φύγε
Μήπως είσαι μια άλλη
Κάποια συνηθισμένη
Που με τη φαντασία
Σ’ είχα πλάσει εγώ
Έχω μια υποψία
Που ζυγώνει σαν μπόρα
Θέλω απάντηση τώρα
Απ’ το άγχος να βγω
|
Ftáni pia i siopí su
tin zoí mas thimísu
Pia pligí anichtí su
den tin éklisa egó
Έcho mia ipopsía
Pu zigóni san bóra
Thélo apántisi tóra
ap’ to ágchos na vgo
An den ise aftí pu ise
pos st’ alíthia m’ agapuses
Mia zoí na prospiise
Pos boruses;
Pos boruses;
An den ise aftí pu ise
I agápi mu pu píge
Mes sta ónirá mu zíse
ki apó tin zoí mu fíge
Mípos ise mia álli
Kápia sinithisméni
Pu me ti fantasía
S’ icha plási egó
Έcho mia ipopsía
Pu zigóni san bóra
Thélo apántisi tóra
Ap’ to ágchos na vgo
|