|
Τόσα που με βρήκαν, τόσα που ‘χω πάθει,
τόσα που τραβάω στη ζωή,
αν δεν είχα εσένα να μου δίνεις θάρρος,
απ’ τον κόσμο θα ‘χα πια σβηστεί.
Στην ζωή μου τη μαύρη
αν δεν είχα κι εσένα
θα ‘ταν όλα χαμένα,
θα ‘ταν όλα χαμένα.
Πάντα μ’ αδικούνε, πάντα με χτυπούνε,
πάντα με πικραίνουν και πονώ,
όταν όμως γέρνω μες στην αγκαλιά σου
κάθε στενοχώρια μου ξεχνώ.
Στην ζωή μου τη μαύρη
αν δεν είχα κι εσένα
θα ‘ταν όλα χαμένα,
θα ‘ταν όλα χαμένα.
Χτύπα κοινωνία, χτύπα, δε με νοιάζει,
όσο θέλεις χτύπα με βαριά,
έχω το βοτάνι που θα με γιατρέψει
απ’ την κάθε μια σου μαχαιριά.
Στην ζωή μου τη μαύρη
αν δεν είχα κι εσένα
θα ‘ταν όλα χαμένα,
θα ‘ταν όλα χαμένα.
|
Tósa pu me vríkan, tósa pu ‘cho páthi,
tósa pu traváo sti zoí,
an den icha eséna na mu dínis thárros,
ap’ ton kósmo tha ‘cha pia svisti.
Stin zoí mu ti mavri
an den icha ki eséna
tha ‘tan óla chaména,
tha ‘tan óla chaména.
Pánta m’ adikune, pánta me chtipune,
pánta me pikrenun ke ponó,
ótan ómos gérno mes stin agkaliá su
káthe stenochória mu ksechnó.
Stin zoí mu ti mavri
an den icha ki eséna
tha ‘tan óla chaména,
tha ‘tan óla chaména.
Chtípa kinonía, chtípa, de me niázi,
óso thélis chtípa me variá,
écho to votáni pu tha me giatrépsi
ap’ tin káthe mia su macheriá.
Stin zoí mu ti mavri
an den icha ki eséna
tha ‘tan óla chaména,
tha ‘tan óla chaména.
|
