Αν δεν τα ζούσαμε, πως θα τα θυμόμαστε,
πως θα κερδίζαμε τόσες αναμνήσεις;
Αν δεν πονούσαμε, πως θα γιατρευόμαστε
και πως θα ψάχναμε γι’ άλλες συγκινήσεις;
Όλοι πια το ξέρουμε πως έρωτας θα πει
κάθε μια χαρά και δέκα πόνοι,
λύπες, καρδιοχτύπια, αμφιβολίες και ντροπή
όταν ξαφνικά μείνουμε μόνοι.
Μα αν δεν τα ζούσαμε, πως θα τα θυμόμαστε,
πως θα κερδίζαμε τόσες αναμνήσεις;
Πως θα μπορούσαμε να ξαναγελιόμαστε
και πως θα ψάχναμε γι’ άλλες συγκινήσεις;
|
An den ta zusame, pos tha ta thimómaste,
pos tha kerdízame tóses anamnísis;
An den ponusame, pos tha giatrevómaste
ke pos tha psáchname gi’ álles sigkinísis;
Όli pia to ksérume pos érotas tha pi
káthe mia chará ke déka póni,
lípes, kardiochtípia, amfivolíes ke ntropí
ótan ksafniká minume móni.
Ma an den ta zusame, pos tha ta thimómaste,
pos tha kerdízame tóses anamnísis;
Pos tha borusame na ksanageliómaste
ke pos tha psáchname gi’ álles sigkinísis;
|