|
Αν είναι ο δρόμος μας κλειστός ποιος ξέρει
Κι αν η ζωή μας σταματά το καλοκαίρι
Μαύρες στιγμές δε μας αφήνουν να γελάμε
Γίνονται πέτρες στην καρδιά μας και νικάνε
Ποιος ξέρει μάτια μου η ζωή τι θα μας φέρει
Αν είν’ αγάπη δυνατή θα περιμένει
Κι αν η ανάγκη να με δεις να με κρατήσεις
Σ’ αφήσει μάτια μου ξανά να μ’ αγαπήσεις
Θέλω απ’ το ψέμα τον εαυτό μου να λυτρώσω
Και την αγάπη που σου αξίζει να σου δώσω
Κομμάτια τώρα η ζωή μου και το ξέρω
Ίσως με αλήθειες πάλι πίσω να σε φέρω
|
An ine o drómos mas klistós pios kséri
Ki an i zoí mas stamatá to kalokeri
Mavres stigmés de mas afínun na geláme
Ginonte pétres stin kardiá mas ke nikáne
Pios kséri mátia mu i zoí ti tha mas féri
An in’ agápi dinatí tha periméni
Ki an i anágki na me dis na me kratísis
S’ afísi mátia mu ksaná na m’ agapísis
Thélo ap’ to pséma ton eaftó mu na litróso
Ke tin agápi pu su aksízi na su dóso
Kommátia tóra i zoí mu ke to kséro
Ίsos me alíthies páli píso na se féro
|
