|
Αν κάτι κάποτε σωθεί
και που γι’ αυτό κάποιος μιλήσει
Μόνο αυτός θα εξηγήσει
Πως πήγε ανάποδα η ζωή
Πως έγινε κι οι τζογαδόροι
Πήραν στα χέρια το σχοινί
Και παίξαν πάνω στη σκηνή
Το ρόλο πρωταγωνιστή
Αν κάτι κάποτε σωθεί
και που γι’ αυτό κάποιος μιλήσει
Ο κόσμος που έχω φτιάξει εγώ
Είναι σαν το δικό σου σώμα
Λάσπη από αίμα κι από χώμα
Χέρια, μαλλιά, φωνή και στόμα
Και φύσηξα σαν το θεό
Να μπερδευτεί ο άγγελός σου
Στον κόσμο τον αμαρτωλό..
Μονάχα εγώ να σε κερδίσω
Σ’ αυτή την άγρια εποχή
Εγώ που έχω ανακωχή
Με τη φωτιά και τη βροχή
Οι δολοφόνοι τραγουδούν
Για κάποιους άλλους δολοφόνους
Που ζουν μες στα κελιά με πόνους
και άσπρη μέρα δε θα δουν
Πως έγινε όμως κι οι αγιογδύτες
Πιάσανε όλα τα στενά
Σημερινά και χθεσινά
Ως και στον Γάμο εν Κανά.
|
An káti kápote sothi
ke pu gi’ aftó kápios milísi
Móno aftós tha eksigísi
Pos píge anápoda i zoí
Pos égine ki i tzogadóri
Píran sta chéria to schiní
Ke peksan páno sti skiní
To rólo protagonistí
An káti kápote sothi
ke pu gi’ aftó kápios milísi
O kósmos pu écho ftiáksi egó
Ine san to dikó su sóma
Láspi apó ema ki apó chóma
Chéria, malliá, foní ke stóma
Ke físiksa san to theó
Na berdefti o ángelós su
Ston kósmo ton amartoló..
Monácha egó na se kerdíso
S’ aftí tin ágria epochí
Egó pu écho anakochí
Me ti fotiá ke ti vrochí
I dolofóni tragudun
Gia kápius állus dolofónus
Pu zun mes sta keliá me pónus
ke áspri méra de tha dun
Pos égine ómos ki i agiogdítes
Piásane óla ta stená
Simeriná ke chthesiná
Os ke ston Gámo en Kaná.
|
