Αν με προλάβει η άνοιξη
να είμαι λυπημένη
δε θα ανθιστούν οι μυγδαλιές
δε θα ανθιστούν οι κάμποι
κι αλίμονο στη γη που δε θα πρασινίσει
Αν με προλάβει η Άνοιξη
να είμαι λυπημένη
θε να λαλήσουν τα πουλιά τραγούδια λυπημένα
και θα τ’ ακούσουν τα βουνά τα δέντρα και τα χόρτα
κι αλίμονο στη γη που δε θα πρασινίσει
Θε να γυρίσει απίστομα
να μείνει ο χειμώνας
και να χαθεί η ομορφιά
και να χαλάσει η πλάση
αν με προλάβει η άνοιξη να είμαι λυπημένη
θα κάνω πέτρα την καρδιά
να μην χαθεί η ομορφιά
και στερηθούν οι άνθρωποι
και στερηθείς και εσύ
αν με προλάβει η άνοιξη
|
An me prolávi i ániksi
na ime lipiméni
de tha anthistun i migdaliés
de tha anthistun i kábi
ki alímono sti gi pu de tha prasinísi
An me prolávi i Άniksi
na ime lipiméni
the na lalísun ta puliá tragudia lipiména
ke tha t’ akusun ta vuná ta déntra ke ta chórta
ki alímono sti gi pu de tha prasinísi
The na girísi apístoma
na mini o chimónas
ke na chathi i omorfiá
ke na chalási i plási
an me prolávi i ániksi na ime lipiméni
tha káno pétra tin kardiá
na min chathi i omorfiá
ke sterithun i ánthropi
ke sterithis ke esí
an me prolávi i ániksi
|