Αν θα μου πεις πως μ’ αγαπάς
σου υπόσχομαι να μην το πω
ποτέ και σε κανέναν, ούτε σε σένανε.
Αν είναι αυτό που σε φοβίζει
μη μου ζητάς το ίδιο να αισθάνομαι,
μη μου λες πως κάνω λάθος
και την πλάτη μου γυρνάς.
Ό,τι έχεις μόνο σου ζητώ κι ό,τι έχω να στο δώσω
αφού μου άνοιξες τον κήπο σου να μπω
και μ’ άφησες ν’ αγγίξω τους καρπούς του,
εμένα που μ’ ανοιξες στον κήπο σου να μπω
μου χάρισες ό,τι ήτανε κρυφό κι ύστερα με είπες κλέφτη.
Έκανες πολλές φορές τη φύση μου να πνίξω,
να ντραπώ γιατί δεν είμαι αυτό που εσύ ζητούσες
κι από την άλλη το κορμί που είναι κορμί
κι έχει δικούς του νόμους.
|
An tha mu pis pos m’ agapás
su ipóschome na min to po
poté ke se kanénan, ute se sénane.
An ine aftó pu se fovízi
mi mu zitás to ídio na esthánome,
mi mu les pos káno láthos
ke tin pláti mu girnás.
Ό,ti échis móno su zitó ki ó,ti écho na sto dóso
afu mu ánikses ton kípo su na bo
ke m’ áfises n’ angikso tus karpus tu,
eména pu m’ anikses ston kípo su na bo
mu chárises ó,ti ítane krifó ki ístera me ipes kléfti.
Έkanes pollés forés ti físi mu na pníkso,
na ntrapó giatí den ime aftó pu esí zituses
ki apó tin álli to kormí pu ine kormí
ki échi dikus tu nómus.
|