Μικρέ γλυκέ μου δολοφόνε,
πώς μοιάζεις με τον Αλ Καπόνε,
άσε στον άσσο το καπέλο
πάρε τσιγάρο, εκεί σε θέλω.
Γυαλίζεις μπριγιαντίνη,
σβήσε τα ίχνη απ’ το λουστρίνι,
κανείς να μην το μάθει
πως είσ’ εδώ γιατί εχάθη.
Βάλε το ράδιο στη διαπασών
και άιντε, σβέλτα, κάνε με απών, κάνε με απών.
Στο βρωμερό σου πολυβόλο,
δυο σκόνες λάμπουν όλο κι όλο
και με θαμπώνει η γυαλάδα,
πώς με σκοτώνει η Ελλάδα.
Γυαλίζεις μπριγιαντίνη,
η ευαισθησία σου σε φτύνει
και ο εγωισμός σου
σε λέρωσε με το κραγιόν.
Βάλε το ράδιο στη διαπασών
και άιντε, σβέλτα, κάνε με απών, κάνε με απών.
Μικρέ γλυκέ μου δολοφόνε,
πώς μοιάζεις με τον Αλ Καπόνε,
μη με σκοτώνεις με την πρώτη,
βασάνιζέ με συνεχώς – ό,τι πεις –
|
Mikré gliké mu dolofóne,
pós miázis me ton Al Kapóne,
áse ston ásso to kapélo
páre tsigáro, eki se thélo.
Gialízis brigiantíni,
svíse ta íchni ap’ to lustríni,
kanis na min to máthi
pos is’ edó giatí echáthi.
Oále to rádio sti diapasón
ke áinte, svélta, káne me apón, káne me apón.
Sto vromeró su polivólo,
dio skónes lábun ólo ki ólo
ke me thabóni i gialáda,
pós me skotóni i Elláda.
Gialízis brigiantíni,
i evesthisía su se ftíni
ke o egismós su
se lérose me to kragión.
Oále to rádio sti diapasón
ke áinte, svélta, káne me apón, káne me apón.
Mikré gliké mu dolofóne,
pós miázis me ton Al Kapóne,
mi me skotónis me tin próti,
vasánizé me sinechós – ó,ti pis –
|