Η ζωή μου ένα φύλλο στον αέρα
μόνη μες στο άδειο σπίτι τριγυρνώ
πίστεψέ με δεν περνάει ούτε μέρα
που να σε θυμάμαι και να μην πονώ
κι όταν πέφτει η νύχτα και όλα τα σκεπάζει
ένας πόνος μες στην άδεια μου καρδιά
σαν μαχαίρι ακονισμένο με χαράζει
που δε ζω μες στη δική σου αγκαλιά
Βάσανο μου γυρνάς στο μυαλό μου
κομμάτια μου κάνεις απόψε την καρδιά
βάσανό μου, αστέρι δικό μου
πεθαίνω για σένα ακόμα μια βραδιά
Μ΄ έχει η νύχτα απόψε πάλι παγιδεύσει
σπάω μέσα μου που λείπεις, σαν γυαλί
κι αν το δάκρυ μου απ’ τα δυο μάτια μου τρέξει
θα είναι φως μου, από την κάπνα την πολύ
Βάσανο μου γυρνάς στο μυαλό μου
κομμάτια μου κάνεις απόψε την καρδιά
βάσανό μου, αστέρι δικό μου
πεθαίνω για σένα ακόμα μια βραδιά
|
I zoí mu éna fíllo ston aéra
móni mes sto ádio spíti trigirnó
pístepsé me den pernái ute méra
pu na se thimáme ke na min ponó
ki ótan péfti i níchta ke óla ta skepázi
énas pónos mes stin ádia mu kardiá
san macheri akonisméno me charázi
pu de zo mes sti dikí su agkaliá
Oásano mu girnás sto mialó mu
kommátia mu kánis apópse tin kardiá
vásanó mu, astéri dikó mu
petheno gia séna akóma mia vradiá
M΄ échi i níchta apópse páli pagidefsi
spáo mésa mu pu lipis, san gialí
ki an to dákri mu ap’ ta dio mátia mu tréksi
tha ine fos mu, apó tin kápna tin polí
Oásano mu girnás sto mialó mu
kommátia mu kánis apópse tin kardiá
vásanó mu, astéri dikó mu
petheno gia séna akóma mia vradiá
|