Σε είδα ξαφνικά δυο χρόνια μετά
ήσουν σαν παιδί δυο χρόνια μετά
ήρθανε στο νου ξανά τα παλιά
μια αγάπη φωτιά, γιορτή και χαρά.
Κι έτσι που σε κοιτούσα
μάτια καθρέφτης σ’ έναν καιρό
τότε που ήμασταν ένα οι δυο.
Αναμνήσεις
μιας αγάπης τα σημάδια
με γυρνάν στα παλιά
αναμνήσεις
πέλαγο βαθύ κι είμαι απόψε
σαν χαμένο νησί.
Αναμνήσεις
με τυλίγουν με μεθάνε
σαν της δίψας κρασί
γουλιά-γουλιά το παρελθόν
νικάει το παρόν.
Ήσουνα εσύ και τέλος και αρχή
τώρα ζούμε αλλιώς,
κυλάει ο καιρός
έρωτες περνούν
μα μέσα μου ζουν
όρκοι μυστικά,
στο νου μου καρφιά.
Κι έτσι που πέφτει η νύχτα
κάποιο τραγούδι παίζει μακριά
πάλι αντίο λέει μια καρδιά.
|
Se ida ksafniká dio chrónia metá
ísun san pedí dio chrónia metá
írthane sto nu ksaná ta paliá
mia agápi fotiá, giortí ke chará.
Ki étsi pu se kitusa
mátia kathréftis s’ énan keró
tóte pu ímastan éna i dio.
Anamnísis
mias agápis ta simádia
me girnán sta paliá
anamnísis
pélago vathí ki ime apópse
san chaméno nisí.
Anamnísis
me tilígun me metháne
san tis dípsas krasí
guliá-guliá to parelthón
nikái to parón.
Ήsuna esí ke télos ke archí
tóra zume alliós,
kilái o kerós
érotes pernun
ma mésa mu zun
órki mistiká,
sto nu mu karfiá.
Ki étsi pu péfti i níchta
kápio tragudi pezi makriá
páli antío léi mia kardiá.
|