Και τώρα που κατάλαβες
Πως δεν μπορείς ν’ αντέξεις
Όλου του κόσμου το κακό
Τις μαγικές τις λύσεις.
Σου ‘μεινε ένας εαυτός
Που πρέπει να γιατρέψεις
Να τον κρατήσεις ζωντανό
Και να τον αγαπήσεις.
Θα πάμε ανάποδα να πιούμε απ’ την πηγή
Θα ξαναβρούμε τη χαρά για το παιχνίδι
Kαι θα φιλιόμαστε στον δρόμο σαν τρελοί
Σαν να΄χουμε όλοι μας γυρίσει από ταξίδι.
Και τώρα που οι μέρες σου
Γίναν ό,τι φοβόσουν
Και νιώθεις πως ο ουρανός
Κατέβηκε στο χώμα
Θ’ ανοίξουν πάλι οι αγκαλιές
Κι ότι έχουν θα σου δώσουν
Τρελός χτυπάει ο σφυγμός
Έχει ζωή ακόμα.
|
Ke tóra pu katálaves
Pos den boris n’ antéksis
Όlu tu kósmu to kakó
Tis magikés tis lísis.
Su ‘mine énas eaftós
Pu prépi na giatrépsis
Na ton kratísis zontanó
Ke na ton agapísis.
Tha páme anápoda na piume ap’ tin pigí
Tha ksanavrume ti chará gia to pechnídi
Ke tha filiómaste ston drómo san treli
San na΄chume óli mas girísi apó taksídi.
Ke tóra pu i méres su
Ginan ó,ti fovósun
Ke nióthis pos o uranós
Katévike sto chóma
Th’ aniksun páli i agkaliés
Ki óti échun tha su dósun
Trelós chtipái o sfigmós
Έchi zoí akóma.
|