Γυρεύω την ανάσα σου
σε όποιο λουλούδι ανθίζει
γιατί του αέρα το άγγιγμα
έχει και με δροσίζει.
Είσαι παράξενη βροχή
με κόκκινες σταγόνες
που πέφτεις και στο στήθος μου
ανθίζουν ανεμώνες.
Σφιχτά κρατώ της λύπης μου
το παγωμένο χέρι
μου λείπει η ανάσα σου
και ποιος θα μου τη φέρει.
Είσαι παράξενη βροχή
με κόκκινες σταγόνες
που πέφτεις και στο στήθος μου
ανθίζουν ανεμώνες.
|
Girevo tin anása su
se ópio luludi anthízi
giatí tu aéra to ángigma
échi ke me drosízi.
Ise parákseni vrochí
me kókkines stagónes
pu péftis ke sto stíthos mu
anthízun anemónes.
Sfichtá krató tis lípis mu
to pagoméno chéri
mu lipi i anása su
ke pios tha mu ti féri.
Ise parákseni vrochí
me kókkines stagónes
pu péftis ke sto stíthos mu
anthízun anemónes.
|