Πάλι ανοίγω στον κόσμο παράθυρο
και μια ανάσα στο αύριο περνά.
Μπρος μου ένα Αιγαίο γαλάζιο στο άπειρο
μ’ ένα σου γέλιο βαθιά να γυρνά.
Σ’ ένα μεθύσι όλα στα έδωσα
σώμα, ψυχή και την καρδιά,
και της ζωής μου το όνειρο το χρέωσα
φως μου, σ’ εκείνη τη βραδιά.
Σ’ ένα μεθύσι όλα στα έδωσα
φως μου, σ’ εκείνη τη βραδιά.
Άνεμοι μάγοι γυρνούν μες στα μάτια σου
και μεσοπέλαγα στήνουνε χορούς.
Γύρω σκορπάνε σαν χάντρες τα νιάτα σου
και ξεγελάνε τους ψεύτες καιρούς.
|
Páli anigo ston kósmo paráthiro
ke mia anása sto avrio perná.
Bros mu éna Egeo galázio sto ápiro
m’ éna su gélio vathiá na girná.
S’ éna methísi óla sta édosa
sóma, psichí ke tin kardiá,
ke tis zoís mu to óniro to chréosa
fos mu, s’ ekini ti vradiá.
S’ éna methísi óla sta édosa
fos mu, s’ ekini ti vradiá.
Άnemi mági girnun mes sta mátia su
ke mesopélaga stínune chorus.
Giro skorpáne san chántres ta niáta su
ke ksegeláne tus pseftes kerus.
|