Ανθίζουνε τα γιασεμιά
γλυκό μου μανταρίνι,
ανασαιμιά μου όμορφη
που η ζωή σου δίνει
Μοσχοβολούν τα λόγια σου
τα χέρια σου λιμάνι,
όποιος σ’ αγάπησε πολύ
τα λογικά του χάνει
Στην ομορφιά σου αφήνεται
της Άνοιξης το χρώμα,
στην ευωδιά σου γίνεται
βασιλικός, το στόμα.
Ανθίζουνε τα γιασεμιά
γλυκό μου μανταρίνι,
ανασαιμιά μου όμορφη
που η ζωή σου δίνει
Μοσχοβολούν τα λόγια σου
τα χέρια σου λιμάνι,
όποιος σ’ αγάπησε πολύ
τα λογικά του χάνει
Στην ομορφιά σου αφήνομαι
στης Άνοιξης το χρώμα,
στην ευωδιά σου γίνομαι
βασιλικός στο στόμα
|
Anthízune ta giasemiá
glikó mu mantaríni,
anasemiá mu ómorfi
pu i zoí su díni
Moschovolun ta lógia su
ta chéria su limáni,
ópios s’ agápise polí
ta logiká tu cháni
Stin omorfiá su afínete
tis Άniksis to chróma,
stin evodiá su ginete
vasilikós, to stóma.
Anthízune ta giasemiá
glikó mu mantaríni,
anasemiá mu ómorfi
pu i zoí su díni
Moschovolun ta lógia su
ta chéria su limáni,
ópios s’ agápise polí
ta logiká tu cháni
Stin omorfiá su afínome
stis Άniksis to chróma,
stin evodiá su ginome
vasilikós sto stóma
|