|
Άιντε μες της γης το πυρωμένο κέντρο
άιντε δυο πουλιά φιλιούνται σ’ ένα δέντρο
άιντε πέφτει λάβα, λάβα απ’ τα φιλιά τους
άιντε και φτερά απολιθωμένα απ’ τα κορμιά τους.
Άιντε εκεί μακριά, μακριά στην Ανδρομέδα
άιντε πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα
άιντε κάτι όντα περίεργα κι ωραία
άιντε που είναι μόνα και ψάχνουν για παρέα.
Άιντε εκεί ψηλά στην άκαρπη Μελούνα
άιντε φύτρωσε, φύτρωσε μια παπαρούνα
άιντε που `χει στόμα, στόμα και δαγκάνει
άιντε κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει.
Άιντε εκεί βαθιά, βαθιά στα σωθικά μου
άιντε κάτι γίνεται κυρά μου
άιντε χίλια άλογα τυφλά γυρίζουν
άιντε έξοδο ζητάν και μ’ αλωνίζουν.
Άιντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχνουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.
|
Άinte mes tis gis to piroméno kéntro
áinte dio puliá filiunte s’ éna déntro
áinte péfti láva, láva ap’ ta filiá tus
áinte ke fterá apolithoména ap’ ta kormiá tus.
Άinte eki makriá, makriá stin Androméda
áinte pínun tsípuro ke tron lakérda
áinte káti ónta períerga ki orea
áinte pu ine móna ke psáchnun gia paréa.
Άinte eki psilá stin ákarpi Meluna
áinte fítrose, fítrose mia paparuna
áinte pu `chi stóma, stóma ke dagkáni
áinte ki ólo léi pos den to ksanakáni.
Άinte eki vathiá, vathiá sta sothiká mu
áinte káti ginete kirá mu
áinte chília áloga tiflá girízun
áinte éksodo zitán ke m’ alonízun.
Άinte edó simá kontá dio métra váthos
áinte len pos filakízune to páthos
áinte ríchnun chóma me luludia renun
áinte ke tharrun, tharrun pos kseberdevun.
|
