|
Ανέβηκα πολύ ψηλά στ’ αστέρια, στο φεγγάρι
κι έχω τα δυο χεράκια σου αγάπης μαξιλάρι
Ανέβηκα πολύ ψηλά που η μοίρα δε με φτάνει
κι όμως δε ζουν τα όνειρα μες στην ζωής την πλάνη
Φοβάμαι η αγάπη σου μη λείψει μια στιγμή
κι ας μου ‘χεις γίνει πόνος, μαρτύριο και πληγή
Φοβάμαι η αγάπη σου μη λείψει μια στιγμή
κι ας μου ‘χεις γίνει πόνος, μαρτύριο και πληγή
Μου λείπεις και της άνοιξης τα λούλουδα μαδούνε
χωρίς το χαμογέλιο σου πουλιά δεν τραγουδούνε
Κι αν τυραννιέμαι πάντοτε με την αμφιβολία
κοντά σου σβήνει, χάνεται κάθε μελαγχωλία
Φοβάμαι η αγάπη σου μη λείψει μια στιγμή
κι ας μου ‘χεις γίνει πόνος, μαρτύριο και πληγή
Φοβάμαι η αγάπη σου μη λείψει μια στιγμή
κι ας μου ‘χεις γίνει πόνος, μαρτύριο και πληγή
|
Anévika polí psilá st’ astéria, sto fengári
ki écho ta dio cherákia su agápis maksilári
Anévika polí psilá pu i mira de me ftáni
ki ómos de zun ta ónira mes stin zoís tin pláni
Fováme i agápi su mi lipsi mia stigmí
ki as mu ‘chis gini pónos, martírio ke pligí
Fováme i agápi su mi lipsi mia stigmí
ki as mu ‘chis gini pónos, martírio ke pligí
Mu lipis ke tis ániksis ta luluda madune
chorís to chamogélio su puliá den tragudune
Ki an tiranniéme pántote me tin amfivolía
kontá su svíni, chánete káthe melagcholía
Fováme i agápi su mi lipsi mia stigmí
ki as mu ‘chis gini pónos, martírio ke pligí
Fováme i agápi su mi lipsi mia stigmí
ki as mu ‘chis gini pónos, martírio ke pligí
|
