Ένας χάρτινος πύργος
έχει γίνει η καρδιά μου
και φωτιά έχει πάρει
που δεν είσαι κοντά μου
Αναμνήσεις δικές σου
σαν παιδιά φοβισμένα
με κοιτάν και ρωτάνε
κάθε τόσο για σένα
Όπου κι αν γυρίζω
ό, τι κι αν αγγίζω
πάλι τη μοργή σου
αντικρίζω
ανεξίτηλα σημάδια
τα φιλιά σου στο κορμί μου
μακριά σου είναι άδεια
δίχως νόημα η ζωή μου
Ανεξίτηλα σημάδια
που τ’ αγγίζω και με καίνε
και πως μου λειψες καρδιά μου
όσο τίποτα μου λένε
ανεξίτηλα σημάδια
Ένα λάθος μεγάλο
ό, τι χώρια σου κάνω
στην παράνοια φτάνω
τις αισθήσεις μου χάνω
κι όσο βλέπω πως πίσω
δεν μπορώ να σε φέρω
με όση ελπίδα μου μένει
τ’ όνομά σου προφέρω
|
Έnas chártinos pírgos
échi gini i kardiá mu
ke fotiá échi pári
pu den ise kontá mu
Anamnísis dikés su
san pediá fovisména
me kitán ke rotáne
káthe tóso gia séna
Όpu ki an girízo
ó, ti ki an angizo
páli ti morgí su
antikrízo
aneksítila simádia
ta filiá su sto kormí mu
makriá su ine ádia
díchos nóima i zoí mu
Aneksítila simádia
pu t’ angizo ke me kene
ke pos mu lipses kardiá mu
óso típota mu léne
aneksítila simádia
Έna láthos megálo
ó, ti chória su káno
stin paránia ftáno
tis esthísis mu cháno
ki óso vlépo pos píso
den boró na se féro
me ósi elpída mu méni
t’ ónomá su proféro
|