|
Σ’ ένα δωμάτιο βρήκα χώρο ν’ απογειωθώ
κοίταξα μέσα μου ξανά,
πως μου πάνε τ’ άστρα, τα βουνά
Από ‘κει ψηλά πετάω
μ’ ανεμόπτερο γυρνάω
Βλέπω αγάπες χαμηλά
αγκαλιά ν’ ανασαίνουν κρυφά
Μη ρωτάς τι και πως
μεγάλη μου καρδιά
πάρε χρώμα στο φως
τα λίγα είναι πολλά
Τα πολλά που ζητάς
μη ψάχνεις να τα βρεις
Πάρε χρώμα, ξεκίνησες να ζεις…
Σ’ ένα δωμάτιο μικρό
φτιάχνω γη, με χώμα και νερό
Εκεί πάνω περπατώ
και ταξιδεύω μ’ όνειρο καιρό
Μες στα σύννεφα πετάω
μ’ ανεμόπτερο γυρνάω
Βλέπω αγάπες χαμηλά,
χωριστά να παλεύουν κρυφά
Μη ρωτάς τι και πως
μεγάλη μου καρδιά
πάρε χρώμα στο φως
τα λίγα είναι πολλά
Τα πολλά που ζητάς
μη ψάχνεις να τα βρεις
Πάρε χρώμα, ξεκίνησες να ζεις…
|
S’ éna domátio vríka chóro n’ apogiothó
kitaksa mésa mu ksaná,
pos mu páne t’ ástra, ta vuná
Apó ‘ki psilá petáo
m’ anemóptero girnáo
Olépo agápes chamilá
agkaliá n’ anasenun krifá
Mi rotás ti ke pos
megáli mu kardiá
páre chróma sto fos
ta líga ine pollá
Ta pollá pu zitás
mi psáchnis na ta vris
Páre chróma, ksekínises na zis…
S’ éna domátio mikró
ftiáchno gi, me chóma ke neró
Eki páno perpató
ke taksidevo m’ óniro keró
Mes sta sínnefa petáo
m’ anemóptero girnáo
Olépo agápes chamilá,
choristá na palevun krifá
Mi rotás ti ke pos
megáli mu kardiá
páre chróma sto fos
ta líga ine pollá
Ta pollá pu zitás
mi psáchnis na ta vris
Páre chróma, ksekínises na zis…
|
