Τόσα που είχα να σου πω, όμως χαθήκαμε
έτσι τυχαία σε συνάντησα στους δρόμους
είπα ”καρδιά μου, φύγε, πες πως δε βρεθήκαμε
μη μου μιλάς, δε θέλω πια δικούς σου νόμους”
Γιατί δεν τρέχεις να μου πεις πως μ’ αγαπάς
Γιατί το δρόμο δε μου κλείνεις να μη φύγω
Γιατί σαν Άνεμος Αγάπης με κοιτάς
Γιατί όλα μέσα μου φωνάζουνε να μείνω
Δε μου μιλάς δε μ’ αγκαλιάζεις δε μπορείς
και τη φωνή μου που τρελάθηκε την πνίγω
Τόσα που είχα να σου πω… στο δρόμο τα’ ριξα
δεν έχεις τίποτα για μένα από δικό σου
πόσο σε άλλαξε ο καιρός, πόσο σε άδειασε
μοιάζει με πέτρα στο βυθό το πρόσωπό σου
Γιατί δεν τρέχεις να μου πεις πως μ’ αγαπάς
Γιατί το δρόμο δε μου κλείνεις να μη φύγω
Γιατί σαν άνεμος αγάπης με κοιτάς
Γιατί όλα μέσα μου φωνάζουνε να μείνω
Δε μου μιλάς, δε μ’ αγκαλιάζεις, δε μπορείς
και τη φωνή μου που τρελάθηκε… την πνίγω
Καρδιά μου πες, πες πως δε βρεθήκαμε
σε τέτοια αγάπη δε με δίνω.
|
Tósa pu icha na su po, ómos chathíkame
étsi tichea se sinántisa stus drómus
ipa ”kardiá mu, fíge, pes pos de vrethíkame
mi mu milás, de thélo pia dikus su nómus”
Giatí den tréchis na mu pis pos m’ agapás
Giatí to drómo de mu klinis na mi fígo
Giatí san Άnemos Agápis me kitás
Giatí óla mésa mu fonázune na mino
De mu milás de m’ agkaliázis de boris
ke ti foní mu pu treláthike tin pnígo
Tósa pu icha na su po… sto drómo ta’ riksa
den échis típota gia ména apó dikó su
póso se állakse o kerós, póso se ádiase
miázi me pétra sto vithó to prósopó su
Giatí den tréchis na mu pis pos m’ agapás
Giatí to drómo de mu klinis na mi fígo
Giatí san ánemos agápis me kitás
Giatí óla mésa mu fonázune na mino
De mu milás, de m’ agkaliázis, de boris
ke ti foní mu pu treláthike… tin pnígo
Kardiá mu pes, pes pos de vrethíkame
se tétia agápi de me díno.
|