|
Που πήγαν τόσα όνειρα που πήγε τόση αγάπη
Αναρωτιέμαι περπατώντας στη βροχή
Και σμίγει με το δάκρυ μου των αστεριών το δάκρυ
Ποτέ δεν ένιωσες την άδεια μου ψυχή
Όλα μου τα όνειρα στον άνεμο σκορπάνε
Τώρα η καρδιά μου απόμεινε μισή
Όλες οι αγάπες μου περάσανε και πάνε
Σαν ανεμοθύελλα με ρήμαξες κι εσύ
Σαν ανεμοθύελλα με ρήμαξες κι εσύ
Ποια νύχτα λεηλάτησε του έρωτα το χρώμα
Κι εσύ δεν είσαι το τραγούδι της καρδιάς
Δε θέλω να σε σκέφτομαι μα σ’ αγαπώ ακόμα
Κι ίσως κάποτε να μάθεις ν’ αγαπάς
|
Pu pígan tósa ónira pu píge tósi agápi
Anarotiéme perpatóntas sti vrochí
Ke smígi me to dákri mu ton asterión to dákri
Poté den énioses tin ádia mu psichí
Όla mu ta ónira ston ánemo skorpáne
Tóra i kardiá mu apómine misí
Όles i agápes mu perásane ke páne
San anemothíella me rímakses ki esí
San anemothíella me rímakses ki esí
Pia níchta leilátise tu érota to chróma
Ki esí den ise to tragudi tis kardiás
De thélo na se skéftome ma s’ agapó akóma
Ki ísos kápote na máthis n’ agapás
|
