|
Κάποιοι με είπανε ακόμα αθώο
πως έχω στην καρδιά λευκό μητρώο
κάποιοι με είπανε ονειροπόλο
που θέλω ν’ αγαπώ εσένα μόνο
Τα όνειρά μου σαν τα πέταλα μιας ανεμώνας
που τη σκόρπισες φυσώντας σαν να ’σουν χειμώνας
πες μου τη ζωή μου όμως πως να συνεχίσω
που δεν έχω πια τα δυο σου χείλη να φιλήσω
πες μου τη ζωή μου όμως πως να συνεχίσω
που δεν έχω πια τα δυο σου χέρια να κρατήσω
Κάποιοι με είπανε παιδί ακόμα
και η ζωή μου πως θ’ αλλάζει χρώμα
πως αρκετές φορές θα γίνει γκρίζα
σαν ορφανή από ζωγραφιά κορνίζα
Τα όνειρά μου σαν τα πέταλα μιας ανεμώνας
που τη σκόρπισες φυσώντας σαν να ’σουν χειμώνας
πες μου τη ζωή μου όμως πως να συνεχίσω
που δεν έχω πια τα δυο σου χείλη να φιλήσω
πες μου τη ζωή μου όμως πως να συνεχίσω
που δεν έχω πια τα δυο σου χέρια να κρατήσω
|
Kápii me ipane akóma athóo
pos écho stin kardiá lefkó mitróo
kápii me ipane oniropólo
pu thélo n’ agapó eséna móno
Ta ónirá mu san ta pétala mias anemónas
pu ti skórpises fisóntas san na ’sun chimónas
pes mu ti zoí mu ómos pos na sinechíso
pu den écho pia ta dio su chili na filíso
pes mu ti zoí mu ómos pos na sinechíso
pu den écho pia ta dio su chéria na kratíso
Kápii me ipane pedí akóma
ke i zoí mu pos th’ allázi chróma
pos arketés forés tha gini gkríza
san orfaní apó zografiá korníza
Ta ónirá mu san ta pétala mias anemónas
pu ti skórpises fisóntas san na ’sun chimónas
pes mu ti zoí mu ómos pos na sinechíso
pu den écho pia ta dio su chili na filíso
pes mu ti zoí mu ómos pos na sinechíso
pu den écho pia ta dio su chéria na kratíso
|
