|
Επιταγές και δέματα
Τα κανονίζεις όπως όπως
Τριάντα τα εκατό πενήντα τα εκατό
Μα ποιος θα πάρει τη μισή μου ξενιτειά;
Ποιος θα δεχτεί να πάρει
Τριάντα τα εκατό απ’ τη μισή μου ξενιτειά
Πλάι στη θάλασσα μαζί σου
Είχα μπορέσει να πετάξω
Δυο βότσαλα στην άκρη του γιαλού
Και μας πιτσίλισαν λιακάδα
Δεν ξέρω αν διαβάζεις ανάμεσα στις δέκα μου αράδες
Πόσο πολύ μου λείπει το βορινό παράθυρο κλειστό
Μην τύχει και κρυώσει
Ένα φλιτζάνι τσάι που αχνίζει
Τα περιστέρια των χεριών σου
Λέω να κλείσω τα παντζούρια
Μήπως και μείνει τίποτα απ’ το σούρσιμο της χτένας
Στα μαλλιά σου
Λέω ν’ ανεβάσω το φιτίλι
Μη μου χαθεί η φωνή σου
|
Epitagés ke démata
Ta kanonízis ópos ópos
Triánta ta ekató penínta ta ekató
Ma pios tha pári ti misí mu ksenitiá;
Pios tha dechti na pári
Triánta ta ekató ap’ ti misí mu ksenitiá
Plái sti thálassa mazí su
Icha borési na petákso
Dio vótsala stin ákri tu gialu
Ke mas pitsílisan liakáda
Den kséro an diavázis anámesa stis déka mu arádes
Póso polí mu lipi to vorinó paráthiro klistó
Min tíchi ke kriósi
Έna flitzáni tsái pu achnízi
Ta peristéria ton cherión su
Léo na kliso ta pantzuria
Mípos ke mini típota ap’ to sursimo tis chténas
Sta malliá su
Léo n’ aneváso to fitíli
Mi mu chathi i foní su
|
