Μέχρι χθες μου ‘χαν δέσει τα χέρια,
«μην σκέφτεσαι αυτό, μην πας από εδώ».
Απορίες που ζητούσαν το θέμα,
ξεχαστήκανε απ’ τον καιρό.
Μα σήμερα έγινα είκοσι ένα,
το περίμενα τόσον καιρό.
Και επιτέλους θα δώσω από μένα
τα διπλά, απ’ ό,τι πήρα εγώ.
Τώρα, τούτη η χώρα,
βουνά και ποτάμια
ανήκουν σε μένα και μόνο.
Τώρα, οι πόλεις κι οι δρόμοι
ανοίγουν για μένα,
ανήκουν σε μένα και μόνο
|
Méchri chthes mu ‘chan dési ta chéria,
«min skéftese aftó, min pas apó edó».
Aporíes pu zitusan to théma,
ksechastíkane ap’ ton keró.
Ma símera égina ikosi éna,
to perímena tóson keró.
Ke epitélus tha dóso apó ména
ta diplá, ap’ ó,ti píra egó.
Tóra, tuti i chóra,
vuná ke potámia
aníkun se ména ke móno.
Tóra, i pólis ki i drómi
anigun gia ména,
aníkun se ména ke móno
|