Ο κόσμος ξυπνάει,
ο κόσμος φοβάται.
Κι εγώ έχω ψυχή
που ποτέ δε κοιμάται.
Να `ρθεις σε καλεί,
να `ρθεις σου ζητάει.
Σου στρώνει χαλί
και κάποιος γελάει.
Κι ανοίγει ο ουρανός
στις ακοίμητες ψυχές
και στην πόρτα περιμένει.
Ανοίγει ο ουρανός
στις ακούραστες φωνές
και σ’ εκείνον που επιμένει,
σ’ όποιον μόνος υπομένει.
Φωτιά και καπνός,
κλοπή και απάτη.
Και χάσκει ο λαός,
του βγαίνει το μάτι.
Ο κόσμος γυμνός,
μια πορνογραφία.
Το χθες και το πως
σαν πλαστογραφία.
Κι ανοίγει ο ουρανός
στις ακοίμητες ψυχές
και στην πόρτα περιμένει.
Ανοίγει ο ουρανός
στις ακούραστες φωνές
και σ’ εκείνον που επιμένει,
σ’ όποιον μόνος υπομένει.
Ο κόσμος ξυπνά,
ο κόσμος φοβάται,
ο κόσμος γυμνός,
ο κόσμος κοιμάται.
Φωτιά και καπνός,
κλοπή και απάτη.
Και χάσκει ο λαός,
του βγαίνει το μάτι.
Κι ανοίγει ο ουρανός
στις ακοίμητες ψυχές
και στην πόρτα περιμένει.
Ανοίγει ο ουρανός
στις ακούραστες φωνές
και σ’ εκείνον που επιμένει,
σ’ όποιον μόνος υπομένει.
Ο κόσμος ξυπνά,
ο κόσμος φοβάται,
ο κόσμος γυμνός,
ο κόσμος κοιμάται
|
O kósmos ksipnái,
o kósmos fováte.
Ki egó écho psichí
pu poté de kimáte.
Na `rthis se kali,
na `rthis su zitái.
Su stróni chalí
ke kápios gelái.
Ki anigi o uranós
stis akimites psichés
ke stin pórta periméni.
Anigi o uranós
stis akurastes fonés
ke s’ ekinon pu epiméni,
s’ ópion mónos ipoméni.
Fotiá ke kapnós,
klopí ke apáti.
Ke cháski o laós,
tu vgeni to máti.
O kósmos gimnós,
mia pornografía.
To chthes ke to pos
san plastografía.
Ki anigi o uranós
stis akimites psichés
ke stin pórta periméni.
Anigi o uranós
stis akurastes fonés
ke s’ ekinon pu epiméni,
s’ ópion mónos ipoméni.
O kósmos ksipná,
o kósmos fováte,
o kósmos gimnós,
o kósmos kimáte.
Fotiá ke kapnós,
klopí ke apáti.
Ke cháski o laós,
tu vgeni to máti.
Ki anigi o uranós
stis akimites psichés
ke stin pórta periméni.
Anigi o uranós
stis akurastes fonés
ke s’ ekinon pu epiméni,
s’ ópion mónos ipoméni.
O kósmos ksipná,
o kósmos fováte,
o kósmos gimnós,
o kósmos kimáte
|