Πέφτουν βαριές μεγάλες
της βροχής οι στάλες,
κλάμα βουβό και μόνο
στης καρδιάς τον πόνο.
Δες έναν ήλιο του Μαγιού
μαζί με το χαλάζι,
φτωχή η καρδιά μου στάζει
το πικρό μαράζι.
Απόψε αλυσοδέθηκε
όλη μου η ζωή
μ’ ό,τι σπάει και σπαράζει,
νερό στη γλάστρα στάζει.
Απόψε αλυσοδέθηκε
όλη μου η ζωή
χαμένη κι η ψυχή μου
μες στη βροχή βροχή μου.
Στάζει βροχή στη γλάστρα,
χαλάζι σαν τα άστρα
χάρτινα τα όνειρά μου,
σκόρπισε η χαρά μου.
Απόψε ο ήλιος ο κρυφός
είναι του πόνου μου αδερφός
χαμένη κι η ψυχή μου
μες στη βροχή βροχή μου.
|
Péftun variés megáles
tis vrochís i stáles,
kláma vuvó ke móno
stis kardiás ton póno.
Des énan ílio tu Magiu
mazí me to chalázi,
ftochí i kardiá mu stázi
to pikró marázi.
Apópse alisodéthike
óli mu i zoí
m’ ó,ti spái ke sparázi,
neró sti glástra stázi.
Apópse alisodéthike
óli mu i zoí
chaméni ki i psichí mu
mes sti vrochí vrochí mu.
Stázi vrochí sti glástra,
chalázi san ta ástra
chártina ta ónirá mu,
skórpise i chará mu.
Apópse o ílios o krifós
ine tu pónu mu aderfós
chaméni ki i psichí mu
mes sti vrochí vrochí mu.
|