Περιμένοντας την ώρα να γυρίσει,
περιμένοντας το νέο μην αργήσει, ίσως αύριο.
Οι συνήθειες μας έχουν καθορίσει
κι η λαλιά μας απ’ το χρόνο έχει κολλήσει για το αύριο,
στριμωγμένοι σε σωρό από ελπίδες για το αύριο.
Σε συνέχειες μικρές επεισοδίων
η ζωή μας που για χάρη της μονάχα αντιστεκόμαστε.
Φωτισμένοι απ’ το φως λίγων κηρίων,
μες στα μπαρ που το ποτό μας βοηθάει να ξανοιγόμαστε,
τις χαμένες ευκαιρίες και τα λάθη μας θυμόμαστε.
Σε πλανόδιες τσιγγάνες χαρτορίχτρες επενδύουμε,
σε λαχεία περασμένων εποχών αναζητάμε
αριθμούς και σειρές που λίγο θέλαν να κερδίσουμε
και απτόητοι στο ίδιο τροπάρι προχωράμε.
Μα η άμαξα που λέγαμε του χρόνου,
τη ζωή στο δρομολόγιό της τώρα κουβαλάει,
οι ενοχές και τα προστάγματα του κόσμου
κι η φωνούλα μέσα όργανο του νόμου ακολουθάει,
τ’ όνειρό μας ξεχασμένο στα μπαγάζια καρτεράει.
Σε μνημόσυνα σχεδίων όταν τύχει συναντιόμαστε
αδιόρθωτοι με ρούχα που προδίνουν ηλικίες.
Τα ρεφρέν των τραγουδιών μας πού και πού ξαναθυμόμαστε,
ζωντανεύουμε στους ήχους τους χαμένες ιστορίες
|
Periménontas tin óra na girísi,
periménontas to néo min argísi, ísos avrio.
I siníthies mas échun kathorísi
ki i laliá mas ap’ to chróno échi kollísi gia to avrio,
strimogméni se soró apó elpídes gia to avrio.
Se sinéchies mikrés episodíon
i zoí mas pu gia chári tis monácha antistekómaste.
Fotisméni ap’ to fos lígon kiríon,
mes sta bar pu to potó mas voithái na ksanigómaste,
tis chaménes efkeríes ke ta láthi mas thimómaste.
Se planódies tsingánes chartoríchtres ependíume,
se lachia perasménon epochón anazitáme
arithmus ke sirés pu lígo thélan na kerdísume
ke aptóiti sto ídio tropári prochoráme.
Ma i ámaksa pu légame tu chrónu,
ti zoí sto dromológió tis tóra kuvalái,
i enochés ke ta prostágmata tu kósmu
ki i fonula mésa órgano tu nómu akoluthái,
t’ óniró mas ksechasméno sta bagázia karterái.
Se mnimósina schedíon ótan tíchi sinantiómaste
adiórthoti me rucha pu prodínun ilikíes.
Ta refrén ton tragudión mas pu ke pu ksanathimómaste,
zontanevume stus íchus tus chaménes istoríes
|