Τα σκληρά σου λόγια ήταν
πέτρες πάνω σε γυαλιά
και για νύχτες περπατούσα
με τα πόδια μου γυμνά
Πού το βρίσκεις το κουράγιο
τώρα, κι έρχεσαι ξανά;
και το δίκιο μου προσφέρεις
κι ανταλλάγματα πολλά
Όμως, εγώ
πώς να στο πω
είχα διαλυθεί
όσο εσύ
αναζητούσες μια καινούργια αρχή
Άντεξα,
κομμάτια κι όνειρα μάζεψα
άντεξα,
την μοναξιά μου την έκανα φίλη καλή
άντεξα,
να αρνηθώ ότι λάτρεψα
φύγε πια
απ’ τη ζωή μου δεν έχω για σένα ζωή
Τελευταία πράξη παίζεις
πράξη πιο δραματική
και μου υπόσχεσαι πως θα `χω
ρόλο πρωταγωνιστή
Όμως εγώ
πώς να στο πω
είχα διαλυθεί
όσο εσύ
σε άλλα χέρια ήσουν ηδονή
Άντεξα,
κομμάτια κι όνειρα μάζεψα
άντεξα,
την μοναξιά μου την έκανα φίλη καλή
άντεξα,
να αρνηθώ ότι λάτρεψα
φύγε πια
απ’ τη ζωή μου δεν έχω για σένα ζωή
|
Ta sklirá su lógia ítan
pétres páno se gialiá
ke gia níchtes perpatusa
me ta pódia mu gimná
Pu to vrískis to kurágio
tóra, ki érchese ksaná;
ke to díkio mu prosféris
ki antallágmata pollá
Όmos, egó
pós na sto po
icha dialithi
óso esí
anazituses mia kenurgia archí
Άnteksa,
kommátia ki ónira mázepsa
ánteksa,
tin monaksiá mu tin ékana fíli kalí
ánteksa,
na arnithó óti látrepsa
fíge pia
ap’ ti zoí mu den écho gia séna zoí
Teleftea práksi pezis
práksi pio dramatikí
ke mu ipóschese pos tha `cho
rólo protagonistí
Όmos egó
pós na sto po
icha dialithi
óso esí
se álla chéria ísun idoní
Άnteksa,
kommátia ki ónira mázepsa
ánteksa,
tin monaksiá mu tin ékana fíli kalí
ánteksa,
na arnithó óti látrepsa
fíge pia
ap’ ti zoí mu den écho gia séna zoí
|