Σώθηκε το λάδι στο λυχνάρι,
σβήνει κι η ζωή σου, παλικάρι.
Πάνω στα λουλούδια και στο Μάη
παίρνει ο θεός όποιον αγαπάει.
Σαν τη ραγισμένη την καμπάνα
κλαίει το βλαστάρι της η μάνα.
Κι οι γυναίκες απ’ τις γειτονιές
σπάζουν ανθισμένες βυσσινιές.
Πνίγηκε στη λίμνη το φεγγάρι,
τέλος στ’ όνειρό σου, παλικάρι.
Πάνω στο λευκό προσκέφαλό σου
άγγελος φρουρός το χαμόγελό σου.
|
Sóthike to ládi sto lichnári,
svíni ki i zoí su, palikári.
Páno sta luludia ke sto Mái
perni o theós ópion agapái.
San ti ragisméni tin kabána
klei to vlastári tis i mána.
Ki i ginekes ap’ tis gitoniés
spázun anthisménes vissiniés.
Pnígike sti límni to fengári,
télos st’ óniró su, palikári.
Páno sto lefkó proskéfaló su
ángelos frurós to chamógeló su.
|