Βάζω γαλάζιο στα ψηλά να ταξιδεύει,
φεγγάρι κόκκινο, τρελό, να με ξοδεύει,
ένα βαθύ κυματισμό στα θαλασσιά,
στη σκόρπια πέτρα και στ’ ατίθασα νησιά.
Λευκό στο άπλυτο μεθεί, διαολεμένο
απ’ το δαιμόνιο της φυλής εκπαιδευμένο,
σαν Αταμάνος, αστραπή να φέρνω γύρα
στης προφητείας την απρόβλεπτη τη μοίρα.
Μέλλον αδέσποτο να με κυκλώνει, τρελή γιρλάντα,
παρόν ανέλπιστο, μετράω χρόνια σχεδόν τριάντα,
πίσω δε γύρισα, μπροστά δεν μπόρεσα να διακρίνω,
νύχτα απλώνεται απ’ τα Εξάρχεια ως το Πεκίνο,
ως το Πεκίνο.
Δένω γερά τον πειρασμό με τη λαχτάρα,
αστερισμός του δισταγμού, κακιά κατάρα,
μ’ ένα βοριά να μου πικραίνει τη λιακάδα
κι από τη γέφυρα να χάνω την Ελλάδα.
Γερτό παράθυρο στου κόσμου το χαΐρι
η σκόνη κάνει ακροβασία στο γεφύρι,
για να ξυπνώ, να κόβω τ’ όνειρο στη μέση,
και να αλλάζω διαδρομή στην ίδια θέση.
Μέλλον αδέσποτο να με κυκλώνει, τρελή γιρλάντα,
παρόν ανέλπιστο, μετράω χρόνια σχεδόν τριάντα,
πίσω δε γύρισα, μπροστά δεν μπόρεσα να διακρίνω,
νύχτα απλώνεται απ’ τα Εξάρχεια ως το Πεκίνο,
ως το Πεκίνο.
|
Oázo galázio sta psilá na taksidevi,
fengári kókkino, treló, na me ksodevi,
éna vathí kimatismó sta thalassiá,
sti skórpia pétra ke st’ atíthasa nisiá.
Lefkó sto áplito methi, diaoleméno
ap’ to demónio tis filís ekpedevméno,
san Atamános, astrapí na férno gira
stis profitias tin apróvlepti ti mira.
Méllon adéspoto na me kiklóni, trelí girlánta,
parón anélpisto, metráo chrónia schedón triánta,
píso de girisa, brostá den bóresa na diakríno,
níchta aplónete ap’ ta Eksárchia os to Pekíno,
os to Pekíno.
Déno gerá ton pirasmó me ti lachtára,
asterismós tu distagmu, kakiá katára,
m’ éna voriá na mu pikreni ti liakáda
ki apó ti géfira na cháno tin Elláda.
Gertó paráthiro stu kósmu to chaΐri
i skóni káni akrovasía sto gefíri,
gia na ksipnó, na kóvo t’ óniro sti mési,
ke na allázo diadromí stin ídia thési.
Méllon adéspoto na me kiklóni, trelí girlánta,
parón anélpisto, metráo chrónia schedón triánta,
píso de girisa, brostá den bóresa na diakríno,
níchta aplónete ap’ ta Eksárchia os to Pekíno,
os to Pekíno.
|