Απ’ τα κουμπάκια ανάμεσα | Ap’ ta kubákia anámesa

Αργά, η αγάπη
τρυπώνει λαβώνει σαν σπαθί
γοργά κυλάει στο βλέμμα στο αίμα στο φιλί

Τι κι αν σε κάστρο απάτητο ο άνθρωπος το νου διπλά κλειδώνει
με βήμα αλαφροπάτητο η αγάπη του, σαν άνοιξη ζυγώνει

Αργά, η αγάπη
τρυπώνει λαβώνει σαν σπαθί
γοργά κυλάει στο βλέμμα στο αίμα στο φιλί

Τι κι αν φορείς πουκάμισο
που ως το λαιμό, που ως το λαιμό κουμπώνει
απ’ τα κουμπάκια ανάμεσα
ο έρωτας, ο έρωτας τρυπώνει..

Argá, i agápi
tripóni lavóni san spathí
gorgá kilái sto vlémma sto ema sto filí

Ti ki an se kástro apátito o ánthropos to nu diplá klidóni
me víma alafropátito i agápi tu, san ániksi zigóni

Argá, i agápi
tripóni lavóni san spathí
gorgá kilái sto vlémma sto ema sto filí

Ti ki an foris pukámiso
pu os to lemó, pu os to lemó kubóni
ap’ ta kubákia anámesa
o érotas, o érotas tripóni..