Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά
κι απ’ τα πολλά στα λίγα
αχ πώς κατάντησα στη ζωή
κι από το πρώτο το σκαλί
στο τελευταίο πήγα
Μα κανένας δε μου φταίει
για το χάλι μου
σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου
Απ’ τις κακιές παρέες μου
ηρθ’ η καταστροφή μου
ρεζίλεψα στην τρέλα μου
τ’ όνομα του πατέρα μου
και κλαίω απ’ την ντροπή μου
Μα κανένας δε μου φταίει
για το χάλι μου
σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου
Στο πατρικό το σπίτι μου
θέλω για να γυρίσω
με τι κουράγιο όμως να μπω
και στους δικούς μου τι να πω
πώς να τους αντικρίσω
Μα κανένας δε μου φταίει
για το χάλι μου
σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου
|
Ap’ ta psilá sta chamilá
ki ap’ ta pollá sta líga
ach pós katántisa sti zoí
ki apó to próto to skalí
sto telefteo píga
Ma kanénas de mu ftei
gia to cháli mu
spásimo théli to kefáli mu
Ap’ tis kakiés parées mu
irth’ i katastrofí mu
rezílepsa stin tréla mu
t’ ónoma tu patéra mu
ke kleo ap’ tin ntropí mu
Ma kanénas de mu ftei
gia to cháli mu
spásimo théli to kefáli mu
Sto patrikó to spíti mu
thélo gia na giríso
me ti kurágio ómos na bo
ke stus dikus mu ti na po
pós na tus antikríso
Ma kanénas de mu ftei
gia to cháli mu
spásimo théli to kefáli mu
|