|
Βράδια σαν φωτιές, πληγές μου, ενοχές
στα χέρια σου αφήνομαι,
ξέχνα το μετά κι ο χρόνος σταματά,
μπορούμε μια στιγμή κι οι δυο μας σαν Θεοί να γίνουμε.
Απαγορευμένη αγάπη είσαι της ζωής μου κομμάτι,
λάθος ή σωστό δε με νοιάζει, ένα πάθος όλα τ’ αλλάζει,
απαγορευμένη αγάπη είσαι της ζωής μου κομμάτι,
κι αν ακόμα ζω σ’ ένα ψέμα όλοι οι δρόμοι βγάζουν σ’ εσένα.
Βράδια μαγικά, απ’ όλους μυστικά,
στις φλόγες σου να καίγομαι,
η διπλή ζωή στο αίμα μου κυλά,
στη σκέψη πως μπορείς αντίο να μου πεις, τρελαίνομαι.
Απαγορευμένη αγάπη είσαι της ζωής μου κομμάτι,
λάθος ή σωστό δε με νοιάζει, ένα πάθος όλα τ’ αλλάζει,
απαγορευμένη αγάπη είσαι της ζωής μου κομμάτι,
κι αν ακόμα ζω σ’ ένα ψέμα όλοι οι δρόμοι βγάζουν σ’ εσένα.
|
Orádia san fotiés, pligés mu, enochés
sta chéria su afínome,
kséchna to metá ki o chrónos stamatá,
borume mia stigmí ki i dio mas san Thei na ginume.
Apagorevméni agápi ise tis zoís mu kommáti,
láthos í sostó de me niázi, éna páthos óla t’ allázi,
apagorevméni agápi ise tis zoís mu kommáti,
ki an akóma zo s’ éna pséma óli i drómi vgázun s’ eséna.
Orádia magiká, ap’ ólus mistiká,
stis flóges su na kegome,
i diplí zoí sto ema mu kilá,
sti sképsi pos boris antío na mu pis, trelenome.
Apagorevméni agápi ise tis zoís mu kommáti,
láthos í sostó de me niázi, éna páthos óla t’ allázi,
apagorevméni agápi ise tis zoís mu kommáti,
ki an akóma zo s’ éna pséma óli i drómi vgázun s’ eséna.
|
