Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από ‘δω
κι εγώ ένα φάντασμα στον κόσμο του κλεισμένο
μια Πηνελόπη θολωμένη απ’ το ποτό
που έχει το μέλλον της σε σένα κερασμένο
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από `δω
κι εγώ πλανήτης σε τροχιά που δεν τελειώνει
να κλέβω κάτι απ’ τ’ απέραντο κενό
και ν’ αγαπώ ό,τι δικό σου με πληγώνει
Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από ‘δω
κι εγώ να φτιάχνω στον καθρέφτη άλλη όψη
αφού το αύριο δε θέλει να ‘σαι ‘δω
στείλε το χθες εδώ και πάλι να με κόψει
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από ‘δω
κι εγώ ένα πρόσωπο που κρύβεται και λειώνει
σ’ αυτόν τον κόσμο που ό,τι βλέπω είναι μικρό
μόνο η απόσταση των δυο μας μεγαλώνει
Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι
|
Esí na lipis káthe vrádi apó ‘do
ki egó éna fántasma ston kósmo tu klisméno
mia Pinelópi tholoméni ap’ to potó
pu échi to méllon tis se séna kerasméno
Esí na lipis káthe vrádi apó `do
ki egó planítis se trochiá pu den telióni
na klévo káti ap’ t’ apéranto kenó
ke n’ agapó ó,ti dikó su me pligóni
Ma san tis prótes tis agápes pu epistréfune
sinéchia fevgo makriá su ki ólo érchome
na me ksechnás ke na me svínis to anéchome
den onirevome, de zo, den paradéchome, móno déchome
Esí na lipis káthe vrádi apó ‘do
ki egó na ftiáchno ston kathréfti álli ópsi
afu to avrio de théli na ‘se ‘do
stile to chthes edó ke páli na me kópsi
Esí na lipis káthe vrádi apó ‘do
ki egó éna prósopo pu krívete ke lióni
s’ aftón ton kósmo pu ó,ti vlépo ine mikró
móno i apóstasi ton dio mas megalóni
Ma san tis prótes tis agápes pu epistréfune
sinéchia fevgo makriá su ki ólo érchome
na me ksechnás ke na me svínis to anéchome
den onirevome, de zo, den paradéchome, móno déchome
|