Βάλτε όλοι μια φωνή
θέλουμε και εμείς ψωμί
έχει και η αγροτιά
και στομάχι και καρδιά.
Νύχτα και πρωί
ένα με τη γη,
χωρίς ανάσα μια,
φτάνει πια, φτάνει πια,
απεργία.
Μάνα κάτσε στη γωνιά,
άλλο γλέντι αρχινά
τώρα ήρθε ο καιρός
για να πάμε λίγο μπρος.
Νύχτα και πρωί
ένα με τη γη,
χωρίς ανάσα μια,
φτάνει πια, φτάνει πια,
απεργία.
Δε χωράνε λόγια πια,
παρατήστε τη δουλειά
με τραχτέρ απ’ το χωριό
για την πόλη μια και δυο.
Νύχτα και πρωί
ένα με τη γη,
χωρίς ανάσα μια,
φτάνει πια, φτάνει πια,
απεργία.
|
Oálte óli mia foní
thélume ke emis psomí
échi ke i agrotiá
ke stomáchi ke kardiá.
Níchta ke pri
éna me ti gi,
chorís anása mia,
ftáni pia, ftáni pia,
apergia.
Mána kátse sti goniá,
állo glénti archiná
tóra írthe o kerós
gia na páme lígo bros.
Níchta ke pri
éna me ti gi,
chorís anása mia,
ftáni pia, ftáni pia,
apergia.
De choráne lógia pia,
paratíste ti duliá
me trachtér ap’ to chorió
gia tin póli mia ke dio.
Níchta ke pri
éna me ti gi,
chorís anása mia,
ftáni pia, ftáni pia,
apergia.
|