Μου σφράγισες τις νύχτες
με χίλια σ’ αγαπώ
Και έπαιρνα απ’ την ανάσα σου
ζωή για να ζω…
Το άγγιγμα σου χάδι
σαν δάκρυ τρυφερό
Κι ήθελα στη ζωή σου
να ‘μαι εγώ…Μόνο εγώ…
Στο ξημέρωμα της νύχτας
μόνο εγώ…
Στο φιλί μιας καληνύχτας
Σε νιώθω στο σκοτάδι
Και μ’ ένα στεναγμό
θέλω να σπάσω τη σιωπή σου
να σου πω Σ’ αγαπώ
Μου φαίνεται απίστευτο
Απίστευτο…Απίστευτο
Να βλέπω τώρα μες στα μάτια σου
πως χάνομαι σ’ αδιάφορο κενό…
Μου φαίνεται απίστευτο
Απίστευτο… Απίστευτο…
που πάγωσες τις άδειες νύχτες μου
Αφού είσαι εδώ, χωρίς να είσαι εδώ…
Μου φαίνεται απίστευτο….
|
Mu sfrágises tis níchtes
me chília s’ agapó
Ke éperna ap’ tin anása su
zoí gia na zo…
To ángigma su chádi
san dákri triferó
Ki íthela sti zoí su
na ‘me egó…Móno egó…
Sto ksiméroma tis níchtas
móno egó…
Sto filí mias kaliníchtas
Se niótho sto skotádi
Ke m’ éna stenagmó
thélo na spáso ti siopí su
na su po S’ agapó
Mu fenete apístefto
Apístefto…Apístefto
Na vlépo tóra mes sta mátia su
pos chánome s’ adiáforo kenó…
Mu fenete apístefto
Apístefto… Apístefto…
pu págoses tis ádies níchtes mu
Afu ise edó, chorís na ise edó…
Mu fenete apístefto….
|