Πέφτει βροχή, βροχή στο πρόσωπό μου,
πάλι βρεγμένο το πουκάμισό μου.
Κλειδωμένη η πόρτα σου ξανά
κι εγώ θυμάμαι τα χρυσά σου τα μαλλιά.
Άπλωσέ μου τα μαλλιά σου να ξεκουραστώ,
άνοιξέ μου την καρδιά σου μέσα να κρυφτώ.
Άπλωσε την αγκαλιά σου να ’ρθω να σε βρω,
άνοιξε τα όνειρά σου να ονειρευτώ.
Έρημη πάλι κι απόψε η γειτονιά,
φαίνεται το ’χει αυτή εδώ η βραδιά.
Κι αν θα πονέσω κι αν θα κλάψω στη βροχή,
θα τραγουδήσω πάλι απ’ την αρχή.
Άπλωσέ μου τα μαλλιά σου να ξεκουραστώ,
άνοιξέ μου την καρδιά σου μέσα να κρυφτώ.
Άπλωσε την αγκαλιά σου να ’ρθω να σε βρω,
άνοιξε τα όνειρά σου να ονειρευτώ.
|
Péfti vrochí, vrochí sto prósopó mu,
páli vregméno to pukámisó mu.
Klidoméni i pórta su ksaná
ki egó thimáme ta chrisá su ta malliá.
Άplosé mu ta malliá su na ksekurastó,
ániksé mu tin kardiá su mésa na kriftó.
Άplose tin agkaliá su na ’rtho na se vro,
ánikse ta ónirá su na onireftó.
Έrimi páli ki apópse i gitoniá,
fenete to ’chi aftí edó i vradiá.
Ki an tha ponéso ki an tha klápso sti vrochí,
tha tragudíso páli ap’ tin archí.
Άplosé mu ta malliá su na ksekurastó,
ániksé mu tin kardiá su mésa na kriftó.
Άplose tin agkaliá su na ’rtho na se vro,
ánikse ta ónirá su na onireftó.
|