Ακόμα μια φορά τα πάθη
έγιναν μέσα μου αυτοκράτορες
πληρώνω μια ζωή τα λάθη
και τις στιγμές μου τις παράφορες
μα συνεχίζω
Της ιστορίας μας το ρεύμα
κόπηκε πάλι και σκοτείνιασα
ακόμα ένα ίδιο τέρμα
θα ξαναζήσω κι ας ωρίμασα
Από παιδί είχα στο αίμα τη φωτιά
και δε χρωστάω γιατί κανένας δε μου χάρισε
δε θα αλλάξω και το ξέρω τελικά
μπροστά σε τίποτα η ζωή μου δε φρενάρισε
Είναι μια πόλη η δική μου η καρδιά
που μέσα ζούνε ιερά ζούνε κι ανήθικα
δε θα αλλάξω και το ξέρω τελικά
από μια θύελλα μπορεί και να γεννήθηκα
Μπροστά στο τζάμι της ψυχής μου
στέκομαι πάλι και διχάζομαι
είσαι ο δρόμος της πληγής μου
είσαι κι εκείνη που χρειάζομαι
για να γλιτώσω
Θέλω ‘‘τα θέλω μου’’ να δέσω
με λογικές κι επιχειρήματα
μα προτιμάω να πονέσω
παρά να κάνω πίσω βήματα
|
Akóma mia forá ta páthi
éginan mésa mu aftokrátores
pliróno mia zoí ta láthi
ke tis stigmés mu tis paráfores
ma sinechízo
Tis istorías mas to revma
kópike páli ke skotiniasa
akóma éna ídio térma
tha ksanazíso ki as orímasa
Apó pedí icha sto ema ti fotiá
ke de chrostáo giatí kanénas de mu chárise
de tha allákso ke to kséro teliká
brostá se típota i zoí mu de frenárise
Ine mia póli i dikí mu i kardiá
pu mésa zune ierá zune ki aníthika
de tha allákso ke to kséro teliká
apó mia thíella bori ke na genníthika
Brostá sto tzámi tis psichís mu
stékome páli ke dicházome
ise o drómos tis pligís mu
ise ki ekini pu chriázome
gia na glitóso
Thélo ‘‘ta thélo mu’’ na déso
me logikés ki epichirímata
ma protimáo na ponéso
pará na káno píso vímata
|